Również w tym przypadku program RSTAB z pewnością Cię przekona. Dzięki wydajnemu jądru obliczeniowemu, zoptymalizowanym połączeniom sieciowym i obsłudze technologii procesorów wielordzeniowych, program do analizy statyczno-wytrzymałościowej firmy Dlubal jest daleko do przodu. Umożliwia to obliczanie bardziej liniowych przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń przy użyciu kilku procesorów równolegle, bez konieczności używania dodatkowej pamięci. Macierz sztywności tworzona jest tylko raz. Dzięki temu możliwe jest obliczanie nawet dużych układów za pomocą szybkiego i bezpośredniego solwera.
Musisz obliczyć kilka kombinacji obciążeń w swoich modelach? Program uruchamia równolegle kilka solwerów (po jednym na rdzeń). Następnie każdy solwer oblicza kombinację obciążeń. Prowadzi to do lepszego wykorzystania dostępnych rdzeni.
Podczas obliczeń można dokładnie śledzić rozwój odkształcenia na wykresie, a tym samym dokładnie ocenić zachowanie zbieżności.
Automatyczne uwzględnianie masy własnej od ciężaru konstrukcji
Możliwy bezpośredni import mas z przypadków obciążeń lub kombinacji
Opcjonalne definiowanie mas dodatkowych (masy węzłowe, liniowe lub powierzchniowe oraz masy wynikające z bezwładności) bezpośrednio w przypadkach obciążeń
Opcjonalne pominięcie mas (na przykład masy fundamentów)
Kombinacje mas w różnych przypadkach i kombinacjach obciążeń
Predefiniowane współczynniki kombinacji wg różnych norm (EC 8, SIA 261, ASCE 7, ...)
Opcjonalny import stanów początkowych (np. w celu uwzględnienia naprężenia wstępnego i imperfekcji)
modyfikacja konstrukcji
Uwzględnianie uszkodzenia w podporach lub prętach/powierzchniach/bryłach
Możliwość zadania kilku analiz modalnych (np. w celu analizy różnych mas lub modyfikacji sztywności)
Wybór typu macierzy mas (macierz diagonalna, macierz spójna, macierz jednostkowa) oraz wskazanych przez użytkownika stopni swobody (translacyjne i rotacyjne)
Metody określania liczby postaci drgań własnych (liczba zdefiniowana przez użytkownika, liczba określana automatycznie - w celu osiągnięcia zadanych efektywnych współczynników masy modalnej, liczba określana automatycznie - w celu osiągnięcia maksymalnej częstotliwości drgań własnych - dostępne tylko w programie RSTAB)
Określanie postaci drgań i mas w węzłach siatki MES
Wyniki w postaci wartości własnych, częstości kątowych, częstotliwości drgań własnych i okresu drgań własnych
Wyniki w postaci mas modalnych, efektywnych mas modalnych, współczynników masy modalnej i współczynników udziału masy
Tabelaryczne i graficzne przedstawienie mas w punktach siatki MES
Wizualizacja i animacja postaci drgań własnych
Różne opcje skalowania postaci drgań własnych
Dokumentacja wyników numerycznych i graficznych w raporcie
W ustawieniach analizy modalnej należy wprowadzić wszystkie dane, które są niezbędne do określenia częstotliwości drgań własnych. Są to na przykład kształty mas i solwery wartości własnych.
Rozszerzenie Analiza modalna określa najniższe wartości częstości drgań własnych konstrukcji. Liczbę wartości własnych można dostosować lub określić automatycznie. Należy zatem osiągnąć efektywne współczynniki masy modalnej lub maksymalne częstotliwości drgań własnych. Masy są importowane bezpośrednio z przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń. W takim przypadku istnieje możliwość uwzględnienia masy całkowitej, składowych obciążenia w globalnym kierunku Z lub tylko składowej obciążenia w kierunku siły ciężkości.
Dodatkowe masy w węzłach, liniach, prętach lub powierzchniach można zdefiniować ręcznie. Ponadto można wpływać na macierz sztywności poprzez import sił osiowych lub modyfikacji sztywności z przypadku obciążenia lub kombinacji obciążeń.
Przekonaj się do jądra obliczeń, zoptymalizowanej sieci i nieograniczonej obsłudze systemów wieloprocesorowych. Możliwe są równoległe obliczenia liniowych przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń przez kilka procesorów jednocześnie bez dodatkowych wymagań dotyczących pamięci RAM. Macierz sztywności tworzona jest tylko raz. Dzięki temu nawet duże układy konstrukcyjne mogą być obliczane za pomocą szybkiego solwera bezpośredniego. Jeżeli konieczne jest obliczenie wielu kombinacji obciążeń dla modeli, program uruchamia równolegle kilka solwerów (po jednym na każdy rdzeń). Wówczas każdy solwer oblicza kombinację obciążeń, dzięki czemu można lepiej wykorzystać rdzenie. Podczas obliczeń można dokładnie śledzić rozwój odkształcenia na wykresie, a tym samym dokładnie ocenić zachowanie zbieżności.
Zintegrowane w programie RFEM graficzne i numeryczne przedstawianie naprężeń i stopni wykorzystania
Obliczenia przy użyciu różnych przypadków obliczeniowych
Wysoka wydajność dzięki małej ilości danych początkowych
Elastyczność dzięki szczegółowym opcjom ustawień dla podstawy i zakresu obliczeń
Na podstawie wybranego modelu materiałowego i zawartych w nim warstw generowana jest lokalna macierz sztywności powierzchni w programie RFEM. Dostępne są następujące modele materiałowe:
ortotropowy
Izotropowy
Zdefiniowane przez użytkownika
Hybrydowy (dla kombinacji modeli materiałowych)
Możliwość zapisywania często używanych konstrukcji warstwowych w bazie danych
Wyznaczanie naprężeń podstawowych, ścinających i zastępczych
Oprócz naprężeń podstawowych jako wyniki dostępne są naprężenia wymagane zgodnie z DIN EN 1995-1-1 oraz interakcja między tymi naprężeniami.
Analiza naprężeń dla elementów konstrukcyjnych o dowolnym kształcie
Obliczanie naprężeń zastępczych według różnych metod:
Hipoteza energii odkształcenia (von Mises)
Hipoteza naprężeń stycznych (Tresca)
Hipoteza naprężenia normalnego (Rankine)
Hipoteza głównego odkształcenia (Bach)
Obliczanie poprzecznych naprężeń stycznych według Mindlina lub Kirchhoffa lub ustawień zdefiniowanych przez użytkownika
Obliczenia w stanie granicznym użytkowalności poprzez sprawdzanie przemieszczeń powierzchni
Odkształcenia graniczne określane przez użytkownika
Możliwość uwzględnienia połączenia wartw
Szczegółowe wyniki dla różnych składników naprężeń i stopni wykorzystania w tabelach i w grafice
Przedstawianie naprężeń dla każdej warstwy w modelu
Solver równań zawiera zoptymalizowany generator siatki ES i obsługuje najnowszy procesor wielordzeniowy oraz technologię 64-bitową. Umożliwia równoległe obliczenia liniowych przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń przez kilka procesorów jednocześnie bez dodatkowych wymagań dotyczących pamięci RAM: Macierz sztywności tworzona jest tylko raz. Technologia 64-bitowa i rozszerzone opcje pamięci RAM umożliwiają obliczanie złożonych układów konstrukcyjnych przy użyciu szybkiego i bezpośredniego solwera równań.
Podczas obliczeń zmiana odkształceń jest wyświetlany w formie wykresu. Pozwala to na przejrzystą ocenę zachowania zbieżności obliczeń.
W oknie wprowadzania danych wymagane są wszystkie dane niezbędne do określenia częstotliwości drgań własnych, takie jak kształty masy i solwery wartości własnych.
Moduł dodatkowy RF-/DYNAM Pro-Natural Vibrations określa najniższe wartości własne konstrukcji. Liczbę wartości własnych można dostosować. Masy są importowane bezpośrednio z przypadków obciążeń lub kombinacji obciążeń (z opcjonalnym uwzględnieniem mas całkowitych lub składowej obciążenia w kierunku siły ciężkości).
Dodatkowe masy można zdefiniować ręcznie w węzłach, liniach, prętach lub powierzchniach. Ponadto można kontrolować macierz sztywności poprzez import sił normalnych lub modyfikacji sztywności z przypadku obciążenia lub kombinacji.
Obliczenia przeprowadza się krok po kroku poprzez obliczenie wartości własnych idealnych wartości wyboczenia dla poszczególnych stanów naprężeń oraz wartości wyboczenia dla jednoczesnego wpływu wszystkich składowych naprężeń.
Analiza wyboczenia opiera się na metodzie naprężeń zredukowanych, polegającej na porównaniu działających naprężeń ze stanem granicznym naprężenia zredukowanym z warunku plastyczności VON MISESA dla każdego panelu. Obliczenia opierają się na jednym globalnym współczynniku smukłości, określonym przez całe pole naprężeń. Z tego względu pominięto obliczanie pojedynczego obciążenia i późniejszego scalania przy użyciu kryterium interakcji.
W celu określenia zachowania wyboczeniowego płyty, podobnego do zachowania pręta wyboczeniowego, moduł oblicza wartości własne idealnego wyboczenia płyty przy użyciu dowolnie założonych krawędzi podłużnych. Następnie przyjmuje się współczynniki smukłości i współczynniki redukcyjne zgodnie z EN 1993-1-5, rozdz. 4 lub Załącznik B lub DIN 18800, Część 3, Tabela 1. Obliczenia są następnie przeprowadzane zgodnie z rozdziałem EN 1993-1-5. 10 lub DIN 18800, część 3, równ. (9), (10) lub (14).
Płyta usztywniająca jest dyskretyzowana na elementy czworoboczne lub, w razie potrzeby, trójkątne. Każdy węzeł elementu ma sześć stopni swobody.
Składowa zginania elementu trójkątnego opiera się na elemencie LYNN-DHILLON (II Konf. Macierz Met. JAPONIA – USA, Tokio) według teorii zginania Mindlina. Membrana oparta jest jednak na elemencie BERGAN-FELIPPA. Elementy czworoboczne składają się z czterech elementów trójkątnych, bez wewnętrznego węzła.
Przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń i kombinacje wyników należy wybierać dla obliczeń w stanie granicznym nośności i użytkowalności. Po wybraniu powierzchni do obliczenia można zdefiniować odpowiedni model materiałowy.
Struktura warstw stanowiących podstawę obliczeń sztywności może być różna. Parametry zdefiniowane przez wybrany model materiałowy można dostosować do własnych potrzeb. Modyfikowalna jest również macierz 3*3 warstw. W ten sposób zapewniony jest całkowicie swobodny wybór podczas generowania sztywności.
Naprężenia graniczne każdej warstwy są definiowane przez wybrany materiał. Również te wartości można dostosowywać.